நட்பு எனும் ஒற்றையடிப்பாதையில்
சேர்ந்தே நடந்தோம் நாமிருவரும்..
சற்று திரும்பி பார்க்கிறேன் தூரத்தில்
சிறு புள்ளியாய் நீ!
நம்மிருவருக்கிடையில் உள்ள தூரம்
நம் ஏக்கத்தின் நீளம்!
என்ன ஆயிற்று?
ஆண் பெண் நட்பு கூடாதென
அரசாங்கம் அறிவித்துவிட்டதா?
பல வருசங்களாய் சேமித்த நட்பை
ஒரே நொடியில் செலவு செய்து விட்டோமா?
உலகத்தில் எல்லாமே எதிர்மறைகள்தான்
இரவு பகல்,துன்பம் ஆனந்தம்
கருப்பு வெள்ளை..
நீ..நான்...!
நம் இருவருக்கும் இடையில்
நாகரீகத்தை அமர்த்தி நாம்
பேசிக்கொண்டதையும்...
இருதயம் நானாகவும்
இரைப்பை நீயாகவும் வெறுபாடு கொண்டிருந்தாலும்
நமக்காக நம்மை
இரையாக்கி கொள்ளாமல் இருந்ததையும்..
உனக்கும் சேர்த்து என் இதயமும்
நானும் துடித்துக் கொண்டதையும்..
என்னால் மறக்கமுடியவில்லை
சகோதரி!
இந்த கிளையில் எத்தனையோ
பறவைகள் அமர்ந்து போனாலும்..
அமர்ந்த வேகத்தில் தடம் பதித்தது
நீதானே தோழி!
உன்னை மறக்க நினைப்பதை
மறந்து போகிறேன்
நினைப்பதில்
நினைவு தப்பாதிருக்கிறேன்!
என் நினைவிலிருந்து உன்னையோ
உன் நினைவுகளிலிருந்து என்னையோ
என்னால் தள்ள முடியவில்லை
ஏனெனில்
நீயிருப்பது என் நினைவெனும்
சிகரத்தின் உச்சியில்!
உன்னை என் மனதிலிருந்து
பொறுக்கியெடுக்கும் கைகள்
எனக்கில்லை!
